रंग

- सशिला आचार्य

आज मेरो मुहार ,नयाॅं रंगले रंगाइयो

मेरा बनोट फेरिने गरि ,मलाई अलग बनाइयो

तिमीले दलेका रंगले सर्लक्कै सजिए म:

सप्तरंगीले होइन मलाई ,तेजाबले चम्काइयो ।

ति रंगको माझमा म जलिरहे

समाजका सान्त्वना लाइ छलिरहे

नाई हुन्न’.. मेरा शब्दले मलाई निकै पोल्यो

समाजको त के कुरा, आफ्नै ऐनाले मलाई चिन्न छोड्यो।

मेरा नजरले अझै उहि देख्छन् , तर समाजले भने दृष्टि फेर्यो

हिजोसम्म सबैकी फुल थिएँ म,खै किन आज मलाई घृणाले बेर्यो

यि रंगलाई न पखाल्न सक्छु , न खकाल्न नै सक्छु

न धुन सक्छु , न चिच्याइ रुन सक्छु

तिम्रा अभिसापका रंगले म: मा निकै ठुलो छाप छोड्यो ।

मेरो रूप फेरिएर के भो , सपना त अझै अटल छन् नि

सारीरिक दुखाई खेप्नु परे के भो , जोस त अझै एउटै छन् नि

आफुलाई यति सहासी कहिले सोचेकी थिइन मैले

पिडित नभन मलाई, आशु पछिको खुसी त अझै बाकि छन् नि